Alang kanako ang pinakamaayong nasud sa hinimuay og pelikula mao ang South Korea. Walay pautot, walay gimmick, walay stunts ug walay CGI. Walay mga kawat eksena nga pakulba ug walay mga cinematography nga moagaw eksena.
Ug murag wala ako mag inusara sa akong pagka fan sa South Korean movies. Kada Korean Film Festival dili lang ang unang salida maoy pilahan, duna nay ga pila para sa sunod salida bisag wala pa magsugod ang primerong pasundayag.
Maong igo na lang kong miyango dihang nabasahan ko ang usa ka article sa website sa CNN nga mi sugyot nga ang South Korea mao ang “Coolest Place on Earth.”
Sa photography pananglitan, unsa may coolest lens brand karon? Samyang! Kining maong mga manual focus lens nga made in Korea—lig-on, hait ug barato. Lupigon sa kahaiton ang mga 14mm sa Canon ug Nikon sa Samyang equivalent. Ang fisheye usab ning maong brand 1/8 ra sa presyo sa mga proprietary lenses sa mga sikat nga camera brands.
Apan nganong manual focus ra man? Murag gi-tuyo kini sa Samyang kay ila mang gi-target ang mga bag-ong DSLR videographers nga kang kansang mga camera (pre Canon 70D) dili man maka continuous autofocus inig video. Ug gawas pa, kon mag auto focus sila basig duna unyay focus isyu ang ilang mga lente ug nga momahal na usab unya kini. To be cool, strictly manual sila.
Of course naa si Psy, ang KIA, Samsung ug ang mga Koreanovelas for extra evidence of cool.
Sa wala pa ang new millennium, medyo nag pa cool sab ang Japan ug Hong Kong: J-Rock, Cantopop, games ug gadgets.
Apan matud pa sa maong article natangtang sila sa cool throne dihang gi-reunite sa China ang Hong Kong ug nga nabiyaan sa mobile generation ang Sony, Toshiba, Panasonic ug uban pa.
Dili ba fluke lang kining coolness karon sa South Korea? Nagkanayon ang writer nga si Jeff Yang sa Wall Street Journal nga mas molungtad ang coolness sa S.K. kay giplanuhan kinig maayo ug nga gisuportahan kini sa ilang gobyerno.
“Japanese cool is quirky, the sum of the nation’s eccentricities. Hong Kong cool is frenetic, representative of the society’s freewheeling striving spirit. American cool is casual: It’s cool that’s anchored in doing without trying, it’s about being quintessentially effortless. By contrast, Korean cool could not be more effort-ful.
The hypnotic appeal of K-pop videos are not just their candy-colored, otherworldly aesthetic, it’s also because of their performers — sometimes numbering in the dozens — are invariably dancing in perfect sync, with a level of precision possible only because candidates for K-pop glory are recruited as adolescents and trained for years in groups that are required to live, take classes, eat, sleep and rehearse together until they’ve achieved a transcendent level of harmony.
It all underscores the fact that the rise of Korean cool was hardly an accident — and that it could well have staying power.” Nagkanayon si Yang.
Sa ato pa, dunay pagka “Naning” ang S. Korean Cool mao nga dili kini dali mapapas.