Niadtong gatudlo pa akog literature sa USC South Campus, dihay usa ka pundok sa mga tinun-an nga giklasehan ko sa atop nga dapit sa usa ka building didto. Mga education student kadto sila. Walay bongbong ang usa kilid sa among classroom diin kami magtagbo. Ug samtang gipabasa ko usa sila sa sugilanon nga amo unyang pagatukion nakabantay ko sa ulan nga gadagan paingon sa among nahimutangan, uwan nga gikan pa sa pier area. (Wala pa kaayoy building niadto nga mobabag sa view sa dagat gikan sa among classroom.) Paglingi ko sa akong mga estudyante nakita ko sa ilang mga mata nga na-excited usab diay sila sa nagpadung nga uwan nga klaro kaayong mopisik sa among classroom.
Gihagit ko sila -would you like to touch the rain? Naninggit ug nanglukso ang mga hanggaw. Nanggawas ang uban kanila. Ang uban mipagawas lang sa tumoy sa ilang sapatos para kini mahalukan sa uwan.
Mi-flashback kanako ang maong malipayon nga higayon tungod sa nabasahan ko nga gisulti ni Archbishop Charles Maung Cardinal Bo sa Myanmar nga papal legate sa 51st International Eucharistic Congress (IEC) ngadto sa nanayaw sa taligsik nga inmates sa Cebu Provincial Detention and Rehabilitation Center (CPDRC). Matud pa ni Cardinal Bo -“Life is not about waiting for the storms to pass but it is learning to dance in the rain.”
Dugang pa sa cardinal ngadto sa dancing inmates: “The most moving moment of this trip to this beautiful country is watching you dance with perfection, which I have not seen elsewhere. Your dance is a beautiful love letter directly sent to the hearts of all of us. Thank you for your love. Daghang Salamat.”
Matataw ta sa pinulongan ni Cardinal Bo nga usa siya ka genuine wordsmith, usa ka magbabalak nga kahibawo sa mopili sa iyang mga pulong para pagsibya sa iyang natugkad.
Ang nakatam-is lang nianing maung epiphany o pagamgo kay napalgan kini sa magbabalak nga si Cardinal Bo gikan sa usa kinasingkasing apan nonverbal nga performance sa CDPRC dancing inmates. Dance, man kuno, matud pa sa ubang anthropologist, ang unang form of prayer.